Ευρέως γνωστό στην αρχαία Ελλάδα και μακρυνή καταγωγή την Κίνα οι αρχαίοι Έλληνες γνώριζαν το φυτό από το οποίο παρασκεύαζαν τη μουστάρδα που χρησιμοποιούσαν σε ευρεία κλίμακα ήδη από το 400 π.Χ. και ο Ιπποκράτης συνιστούσε την εσωτερική λήψη του ή καταπλάσματα με αυτό, για διάφορες παθήσεις
Η σκόνη των σπόρων του προστίθεται σε σάλτσες, δίνοντας πικάντικη γεύση στα φαγητά. Ολόκληροι σπόροι ρίχνονται σε σούπες, σε μαγειρευτά κρέατα της κατσαρόλας, σε πίκλες και σάλτσες.
Το σινάπι έχει πολλές θεραπευτικές ιδιότητες και εκτός από τη γνωστή μουστάρδα χρησιμοποιείται ως αφέψημα, ζωμός, αλεύρι, λάδι (σιναπόλαδο), έγχυμα, κατάπλασμα κ.ά .
Είναι εξαιρετικό σαν καρύκευμα όχι όμως για άτομα που έχουν έλκος. Εχει ευεργετικες ιδιότητες σε περίπτωση χρόνιας δυσκοιλιότητας, αρκεί να χρησιμοποείται σε μικρές δόσεις και δεν θα εμφανίζει τον παραμικρό ερεθισμό στο πεπτικό σύστημα. Η υπερβολική κατανάλωση του προκαλεί διάρροια.
Από τον σπόρο παράγεται αιθέριο έλαιο από το οποίο μπορούμε να πίνουμε μισή κουταλιά σε κάθε γεύμα.
Έπίσης έχει εξαιρετικές διουρητικές ιδιότητες και σε γαργάρες βοηθάει στον ερεθισμό των αμυγδαλών, του βήχα και της λαρυγγίτιδας.
Οι σπόροι περιέχουν πρωτεΐνες 27,2%, λίπος 35%, υδατάνθρακες 34%, ίνες 6%, τέφρα 4,5%, ασβέστιο, φωσφόρο, σίδηρο, μαγνήσιο, νάτριο, κάλιο και τις βιταμίνες θιαμίνη (Β1), ριβοφλαβίνη (Β2), νιασίνη (Β6).
Χρήση
Οι σπόροι του σιναπιού χρησιμοποιούνται αλεσμένοι για καταπλάσματα ή έμπλαστρα.
Η αλοιφή παρασκευάζεται πολτοποιώντας τις ρίζες του φυτού, προσθέτουμε αλάτι και δύο κουταλιές πετρέλαιο, την επιθέτουμε πάνω στο πονεμένο μέρος και τη χρησιμοποιούμε για το άσθμα, την πνευμονία, τη βρογχίτιδα, τις νευραλγίες και τους ρευματισμούς.